رینوپلاستی: فرق روش باز و بسته جراحی بینی

رینوپلاستی فرایند جراحی تغییر شکل بینی به هدف زیبایی یا اصلاح بدشکلی بینی می‌باشد. یک سوال متداول مرتبط با جراحی رینوپلاستی درباره‌ی تفاوت بین رینوپلاستی باز و بسته است. اینها دو روش جراحی متفاوت هستند که به منظور آشکار کردن چارچوب اسکلتی زیر پوست بینی استفاده می‌شوند. انتخاب جراح برای استفاده از تکنیک‌های رینوپلاستی باز و بسته بستگی به این دارد که اسکلت زیرین استخوان چگونه بر تغییرات مورد نظر در شکل و خطوط بینی تاثیر می‌گذارد. درک تفاوت بین این دو روش جراحی به بیمار این امکان را می‌دهد تا تصمیم آگاهانه‌ای برای انتخاب نوع جراحی بگیرد.

متقاضیان رینوپلاستی باز و بسته

بسیاری از بیماران جراحی رینوپلاستی را به دلیل عدم رضایت از شکل یا ابعاد بینی خود انتخاب می‌کنند. این مسائل شامل برآمدگی، گشاد بودن حفره‌های بینی و بینی گوشتی می‌شوند. برای جراحی رینوپلاستی، فرد باید بزرگسال یا جوانی با سلامتی مناسب باشد و توقعات واقع‌بینانه‌ای از نتیجه‌ی جراحی داشته باشد.

متقاضیان جراحی بسته بینی، به دنبال یک روش با حداقل تهاجم و تغییرات کم در بینی خود هستند و قصد تغییر زیادی در نوک بینی خود را ندارند.

اما متقاضیان جراحی باز بینی، به دنبال تغییرات در کل ساختار بینی خود هستند. این شامل تغییرات در نوک بینی، برآمدگی بینی و سایر قسمت‌های بینی است. همچنین، این بیماران به دنبال کاهش اندازه بینی گوشتی خود هستند.

به طور کلی، برای انتخاب بهترین روش جراحی رینوپلاستی، باید با یک جراح مجرب مشورت کرد و توصیه‌های او را در نظر گرفت.

رینوپلاستی بسته

در روش رینوپلاستی بسته، که همچنین به عنوان رینوپلاستی از طریق برش داخلی شناخته می‌شود، تمام برش‌های جراحی در داخل حفره‌های بینی ایجاد می‌شوند. این روش، با اینکه برش‌های موازی تقریباً نیمی از پوشش حفره را احاطه می‌کنند، اما هیچ بخشی از برش را نمی‌توان از بیرون مشاهده کرد و جای زخم قابل مشاهده‌ای ایجاد نمی‌گردد. با این حال، به دلیل اینکه برش‌های حفره‌های سمت راست و چپ با هم مرتبط نیستند، جابه‌جایی پوست بینی دشوار است و کل عمل باید از طریق بازشدگی‌های تنگ جراحی و با دید محدود انجام شود. همچنین، دسترسی به چارچوب بینی مستلزم کشش شدید پوست بینی است و کج شدن غضروف بینی نیز غیر قابل اجتناب است. این موارد باعث می‌شود که رینوپلاستی بسته دشوارتر از روش باز باشد.

با این حال، اگر این روش توسط یک جراح مجرب با آموزش و تخصص جامع انجام شود، برای بیمارانی که روش رینوپلاستی بسته را انتخاب می‌کنند، مزایای قابل توجهی حاصل خواهد شد. با این روش، از ایجاد زخم‌های قابل مشاهده جلوگیری می‌شود و برای بیمارانی که از این امر نگران هستند، این موضوع بسیار مهم است. همچنین، این روش به دلیل عدم دسترسی جراحی، چالش‌های اساسی و محدودیت‌های تکنیکی دارد، اما با انجام آن توسط یک جراح مجرب، مزایای قابل توجهی درمانی برای بیماران حاصل خواهد شد.

مزایا

دو مزیت عمده برای انجام رینوپلاستی بسته وجود دارد: تورم کمتر و دوره بهبودی کوتاه‌تر پس از عمل و از آنجایی که برش‌ها داخلی هستند، جای زخم قابل مشاهده‌ای نیز وجود نخواهد داشت.

معایب

همانطور که پیش‌تر عنوان شد، عیب اصلی رینوپلاستی بسته این است که دقت جراحی به دلیل عدم دید کافی و محدودیت بازشدگی که جراح برای کار نیاز دارد، کمتر است. علاوه بر این، همیشه تغییر محل پوست بینی آسان نمی‌باشد و غضروف بینی می‌تواند در حین عمل کج شود.

چه زمانی از رینوپلاستی بسته استفاده می‌شود؟

رینوپلاستی بسته زمانی انجام می‌شود که بیمار می‌خواهد برآمدگی روی بینی خود را از بین ببرد، فقط تغییرات جزئی می‌خواهد، یا به دنبال تغییر شکل نوک بینی خود نمی‌باشد. در تکنیک رینوپلاستی بسته از بسیاری از اتصالات مهم چشم‌پوشی شده و ساختارهای بینی حفظ می‌شوند. در حالی که این روش دسترسی پزشک و دید ساختارهای بینی را نسبت به رینوپلاستی باز بیشتر محدود می‌کند، اما امکان جدا کردن یا کاشت استخوان یا غضروف از نواحی دیگر وجود دارد.

بهبودی

بیشتر بیماران پس از انجام جراحی بینی دچار بی‌حسی نوک بینی می‌شوند اما بسیاری از بیماران نیز پس از رینوپلاستی بسته گزارش می‌کنند که این بی‌حسی بسیار جزئی است. برای بیشتر بیماران مهم‌ترین دلیل انتخاب روش رینوپلاستی بسته این است که خطر ایجاد جای زخم‌های قابل مشاهده وجود ندارد.

رینوپلاستی باز

در روش رینوپلاستی باز یا خارجی، برش‌های کوچک به نام برش بین کلوملایی برای اتصال برش‌های حفره سمت راست و چپ استفاده می‌شود، که در رینوپلاستی بسته استفاده نمی‌شود. این برش‌های ۴ تا ۵ میلی‌متری، پوست بینی را به طرف بالا می‌کشاند و دسترسی بدون مانع به ساختار اسکلتی پایین بینی فراهم می‌کند. این روش به دید مستقیم بر تقریباً تمام چارچوب بینی اجازه می‌دهد و کج شدن غضروف بینی را به حداقل می‌رساند، به طوری که اجزای مختلف به صورت طبیعی و دست نخورده مشاهده می‌شوند. بنابراین، این روش بار بهبود چشمگیر دسترسی جراحی با استفاده از برش‌های بین کلوملا را دارد.

با اینکه برخی جراحان در تکنیک بسته ماهر هستند، ابداع رینوپلاستی باز بخصوص برای بیماران با آناتومی نسبتاً ساده بینی، انقلابی در درمان بدشکلی‌های پیچیده بینی مانند رینوپلاستی شکاف لب، بینی پیچ خورده یا بدشکلی‌های شدید پس از جراحی بینی شده است. بیشتر متخصصین جراحی بینی، رینوپلاستی باز را انتخابی برای انواع دشوار آناتومی بینی در نظر می‌گیرند و بسیاری از موثرترین تکنیک‌های فعلی رینوپلاستی را تنها با استفاده از روش باز می‌توان انجام داد.

مزایا

بزرگ‌ترین مزیت رینوپلاستی باز این است که جراح در کل فرایند عمل دید مستقیمی بر غضروف و ساختار بینی خواهد داشت که اغلب موجب دستیابی به نتایج رضایت‌بخش می‌گردد. با توجه به اینکه جراح با دید ایده‌آل کار می‌کند، دستکاری و تغییر شکل بینی با کنترل و دقت بهتری نسبت به روش بسته انجام می‌شود.

معایب

اصلی‌ترین عیب رینوپلاستی باز احتمال ایجاد جای زخم‌های خارجی است. معمولاً برش بین کلوملایی که به اندازه ۴ تا ۵ میلی‌متر است منجر به ایجاد جای زخم می‌گردد. هرچند در بسیاری از موارد، جای زخم تا حدی بهبود پیدا می‌کند که به سختی قابل مشاهده خواهد بود.

چه زمانی از رینوپلاستی باز استفاده می‌شود؟

جراحی رینوپلاستی باز برای بیمارانی که نوک بینی‌شان دشوار یا نامتقارن است و نیاز به اصلاحات چشمگیر دارند، مناسب است. این تکنیک همچنین برای بیمارانی که قبلاً جراحی بینی داشته‌اند و نیاز به پیوند غضروف جهت افزایش تقارن بینی دارند، استفاده می‌شود. برخی جراحان به دلیل راحتی این تکنیک ترجیح می‌دهند، اما در مواردی که نیاز به اصلاحات چشمگیر بیشتری روی بینی وجود دارد، توصیه نمی‌شود.

بهبودی

بیماران پس از عمل معمولاً درد کمی را تجربه می‌کنند و مشکل اصلی پس از عمل، تورم بینی است. برای بهبودی کامل، بیماران نیاز به استراحت حداقل یک هفته دارند. پس از ۵ تا ۷ روز، بیماران می‌توانند به کارهای روزمره خود بازگردند. با این حال، باید تا زمانی که پزشک تایید نکند که بینی به طور کامل بهبود یافته است، از ورزش‌های فشاری و فعالیت‌های جسمی خاصی اجتناب کنند.